Gece ne kadar geç yatacağım ya da sabah ne kadar geç
kalkacağımı düşünmezdim.
Dişlerimi fırçalar, saçlarımı uzun uzun tarayabilirdim.
Kesintisiz, düşüncesiz uyuyabilmenin kıymetini bilmezdim.
Evimi her gün temizlerdim. Hatta süsler, püsler, küçük
dekorasyon oyunları yapardım.
Evimi dağıtacak şeylerin küçük oyuncaklar, yırtık
kağıtlar olacağı aklıma bile gelmezdi.
Saksılarımın zehirli olup olmadığını düşünmemiştim bile.
Ya da banyoda duran el sabununun bir içecek gözüyle görülebileceğini.
Üzerime bu kadar işeneceğini, kusulacağını ve daha da
ilginci bundan rahatsız olmayacağımı bilemezdim.
Gaz çıkartmanın eğlenceli tarafını göremezdim.
Ağlayan bir bebeği aşısı yapılsın ya da test için kan
alınacak diye böğüre böğüre kucağımda sıkabileceğimi bilmezdim.
Ağlamaklı gözlere bakıp ağlayabileceğimi, minik bir
tebessümden büyük mutluluklar yaşayabileceğimi düşünemezdim.
Saatlerce uyuyan bir bebeği seyretmek için uyanık
kalabileceğimi düşünmezdim.
Kalbimin vücudumun dışında bir yerlerde olabileceğini
tahmin edemezdim.
Aç bir bebeği doyurmanın insanın ruhunu nasıl
doyurabildiğini bilemezdim.
Bir anne ile çocuğunun arasındaki bağın göbek bağından
çok daha sağlam olduğunu anlayamazdım.
Bu kadar küçük bir bedenin bu kadar büyük bir huzur
verebileceğini düşünemezdim.
Bütün bir gece boyunca, hatta geceler boyunca her şeyin
yolunda gidip gitmediğini kontrol etmek için 10 dakikada bir uyanacağıma, kapılardan
nefes sesi dinleyeceğime inanmazdım.
İyi ki bana bu duyguları yaşatıyorsun, iyi ki benimsin
bebeğim....
4 yorum:
ne güzel anlatmışsın
iyi ki anne olmuşuz
netten bir alıntı ama bence de iyi ki anne olmuşuşuz çok şükür...
İyi ki varlar...
İnsan hayatını iki döneme ayırmalı Ç.Ö ve Ç.S (Çocuktan Önce ve Çocuktan sonra:=)))
bence de Necla Ablacım bir kadının hayaatı çocuktan önce ve çocuktan sonra diye ikiye ayrılmalı.. :)
Yorum Gönder