SESİM KISILDI... :(

Görüntü var ama ses yok... Hafta sonu aniden başlayan soğuklar nedeniyle boğazım şişmişti. Yutkunmakta iyice zorlanıyordum. Sesim kısılmıştı ama yine az buçuk derdimi anlatabiliyordum. Geceleri boğazımı yırtarcasına öksürmeler, burun tıkanıklığı, geniz akıntısı.. Nane- limonlar, ıhlamurlar kaynattım, içtim. Ama yine de dün sabah doktora gittim doktor tipik öğretmen hastalığı faranjit olduğumu söyledi. İlaçlar verdi. İlaçları kullanmaya başladım. Tabi ki okula gittim. Sınıfta susan bir öğretmen gördünüz mü? Mecburen konuşuyorsu, yeri geldiğinde yüksek sesle konuşuyorsun. Akşama doğru sesim iyice kısıldı. Bu sabah uyandım, baktım hala boğazım ağrıyor, yutkunamıyorum. Dur bakayım bi kahvaltı yapayım da kendime gelirim dedim. Kahvaltıyı hazırladım. Saat 7 'de eşimi uyandırmak için sesleneyim dedim. Ta.... Gerisi yok. Sesim çıkmadı. Kahvaltımı yaptım. Hala ses çıkmıyor. Bugün tekrar doktora gittim. Faranjitim laranjite (ses tellerinin iltihabı) çevirmiş. Üç iğne ve üç gün rapor verdi. :(
Aslında hiç de iyi olmadı. Tam da matematikte yeni konuya başlamıştık,öğrenciler performans görevlerinin sunumunu yapacaklardı. Ama napalım hiç konuşamayan öğretmen olur mu? Neyse bugün- yarın dinleneyim de cuma günü kendimi iyi hissedersem giderim okula.
Ama şunu anladım. Biz öğretmenlerde konuşmak içten gelen bir dürtü. Konuşamamak çok kötüymüş. Meslek hayatım boyunca en az cümle kurduğum gün bugün. Allah konuşmak isteyip de konuşamayanlara, sesi çıkmayanlara ( hem gerçek anlamda hem de mecazi anlamda), ses telleri ile ilgili rahatsızlık geçirenlere ses tellerini kaybedenlere, dilsizlere, gırtlak kanseri olanlara yerdım etsin, şifa versin, Onları bugün anladım.