BİR KOR DÜŞMÜŞ

Bir kor düşmüş yüreğime yıllar önce
Adınızı öğrenemeden daha
Sevdanıza vurulmuşum.
Hıçkırarak ağlamışım hüznünüzle,
Sevincinizle bir hoş olmuşum.
Yanık bir hoyrat gibi coşmuşum bazen
Bazen bir uzun havada durulmuşum.
Memleketimin en yüce dağlarına kıvrılmış yolum,
Köylerinize davetsiz konuk olmuşum.
Çoğu kere zifiri karanlıklarla boğuşmuşum.
Nice kahpeler, nice tuzaklar kurmuş bana
Vurulmuş, şehit olmuşum...
Dedim ya;
Bir kor düşmüş yüreğime yıllar önce
Osman dayıyı uğurlarken yakılan ağıtlara,
Edife kızın düğün zılgıtlarına tanık olmuşum.
Kara tahtalar dile gelmiş anlattıklarımla,
Umutlarım yeşerip çiçek açmış nice baharlarda.
Sizinle acıkmış sizinle doymuşum.
Her sabah “Günaydın çocuklar! Nasılsınız?” diye
Sorduğumda
Cevabınızla yeniden doğmuşum...
Yemin olsun ki yavrularım!
Kutsal bildiğiniz her ne varsa
Kutsal bilmişim.
Bir ibadet vecdi ile sarılmışım görevime
Atiyi aydınlık görerek azmi sevmişim.
Bin yıllık tarihimle geleceğe
Nice destanlar söylemişim
“Ülküm; yükselmek ve ileri gitmektir” demiş,
Sizlerle her günün doğuşunda,
Atamıza söz vermişim.
Candan özge canlarım!
Siz yoksanız her şey yarım.
Sizlerle emin yarınlarım.
Unutulmak;
Ölüm zehri tatmak gibi bir şey ama,
Sevginizle sonsuza dek yaşarım...

Tüm meslektaşlarımın öğretmenler gününü kutluyorum...